Τι είναι το κλάμα;
Είναι η καταστροφή της ψεύτικης, παρά φύσιν μορφής, μιας κατάστασης που προκαλεί πόνο, για να απελευθερωθεί το αληθινό περιεχόμενο, που μπορεί να είναι μόνον η Αγάπη.
Η Αγάπη έχει δυο κύριους τρόπους έκφρασης: γέλιο και κλάμα.
Και στις δυο περιπτώσεις καταστρέφεται η αρνητικότητα της στιγμής, οπότε έχουμε την έκλυση της ενέργειας της Αγάπης.
Ειδικότερα στην περίπτωση του κλάματος, δια της έντασής της χτυπά την ψεύτικη μορφή του πόνου, που την φυλάκισε και δεν της επιτρέπει να ρέει ελεύθερη.
Όπως και να είναι το πράγμα, πάντα βρίσκει τους τρόπους να εκφραστεί και να απελευθερωθεί.
Η φυλάκιση της Αγάπης είναι μύθος.
Δεν την γονατίζει κανείς.
Αυτή γονατίζει τους πάντες και τα πάντα.
Είτε με γέλιο, είτε με κλάμα.
Όταν γελάμε δυνατά- δακρύζουμε.
Όταν πονάμε δυνατά- πάλι δακρύζουμε.
Η Αγάπη είναι το δάκρυ, το πεντακάθαρο διαμάντι του Ουρανού.
Το δάκρυ είναι Ιερό.
Είναι η Ουράνια Σταγόνα.
Η περιουσία της Αγάπης.
Πίσω από το δάκρυ κρύβονται τόσα και τόσα, που καμιά πένα και του πιο ταλαντούχου συγγραφέα δεν μπορεί να περιγράψει. Αυτό, που θα περιγράψει, θα είναι μια σκιά, μια απόπειρα περιγραφής του Απερίγραπτου.
Όταν βλέπουμε κάποιον να δακρύζει, πρέπει να ξέρουμε: εκείνη την στιγμή το άτομο αυτό επικοινωνεί με τον Θεό, εκείνη την στιγμή η Αγάπη εκφράζεται, ρέει, απελευθερώνεται, καθαγιάζει τα πάντα και ξεπλένει την οποιαδήποτε βρωμιά. Εκείνη την στιγμή η Αγάπη εκδηλώνεται με όλο το μεγαλείο Της, με το σιωπηλό, χωρίς τις φωνές και υστερίες μεγαλείο Της.
Αγάπη= γέλιο + δάκρυ.
Αγάπη= σιωπή + δάκρυ.
Άνθρωποι, που είναι συχνά γελαστοί ή δακρυσμένοι ή και τα δυο, είναι ικανοί να αγαπούν δυνατά.
Αυτοί έχουν μέσα τους τις απίστευτα μεγάλες ποσότητες Αγάπης και ψυχικών δυνάμεων, πολλές φορές χωρίς να το ξέρουν οι ίδιοι. Έχουν επάνω τους την ευλογία του Ουρανού, την Σφραγίδα του.
Κανείς δεν μπορεί να νικήσει πραγματικά εκείνον, που γελάει η δακρύζει συχνά, καθώς πίσω του βρίσκεται η Αγάπη.
Είναι σημάδι, ότι στην παρούσα ενσάρκωση ολοκληρώνονται τα καρμικά χρέη και η επόμενη ενσάρκωση θα είναι ενσάρκωση γεύσης της πραγματικής γήινης ευτυχίας, που το άτομο την κατακτά με το σπαθί του, χωρίς τα ξένα δεκανίκια.
Είναι η καταστροφή της ψεύτικης, παρά φύσιν μορφής, μιας κατάστασης που προκαλεί πόνο, για να απελευθερωθεί το αληθινό περιεχόμενο, που μπορεί να είναι μόνον η Αγάπη.
Η Αγάπη έχει δυο κύριους τρόπους έκφρασης: γέλιο και κλάμα.
Και στις δυο περιπτώσεις καταστρέφεται η αρνητικότητα της στιγμής, οπότε έχουμε την έκλυση της ενέργειας της Αγάπης.
Ειδικότερα στην περίπτωση του κλάματος, δια της έντασής της χτυπά την ψεύτικη μορφή του πόνου, που την φυλάκισε και δεν της επιτρέπει να ρέει ελεύθερη.
Όπως και να είναι το πράγμα, πάντα βρίσκει τους τρόπους να εκφραστεί και να απελευθερωθεί.
Η φυλάκιση της Αγάπης είναι μύθος.
Δεν την γονατίζει κανείς.
Αυτή γονατίζει τους πάντες και τα πάντα.
Είτε με γέλιο, είτε με κλάμα.
Όταν γελάμε δυνατά- δακρύζουμε.
Όταν πονάμε δυνατά- πάλι δακρύζουμε.
Η Αγάπη είναι το δάκρυ, το πεντακάθαρο διαμάντι του Ουρανού.
Το δάκρυ είναι Ιερό.
Είναι η Ουράνια Σταγόνα.
Η περιουσία της Αγάπης.
Πίσω από το δάκρυ κρύβονται τόσα και τόσα, που καμιά πένα και του πιο ταλαντούχου συγγραφέα δεν μπορεί να περιγράψει. Αυτό, που θα περιγράψει, θα είναι μια σκιά, μια απόπειρα περιγραφής του Απερίγραπτου.
Όταν βλέπουμε κάποιον να δακρύζει, πρέπει να ξέρουμε: εκείνη την στιγμή το άτομο αυτό επικοινωνεί με τον Θεό, εκείνη την στιγμή η Αγάπη εκφράζεται, ρέει, απελευθερώνεται, καθαγιάζει τα πάντα και ξεπλένει την οποιαδήποτε βρωμιά. Εκείνη την στιγμή η Αγάπη εκδηλώνεται με όλο το μεγαλείο Της, με το σιωπηλό, χωρίς τις φωνές και υστερίες μεγαλείο Της.
Αγάπη= γέλιο + δάκρυ.
Αγάπη= σιωπή + δάκρυ.
Άνθρωποι, που είναι συχνά γελαστοί ή δακρυσμένοι ή και τα δυο, είναι ικανοί να αγαπούν δυνατά.
Αυτοί έχουν μέσα τους τις απίστευτα μεγάλες ποσότητες Αγάπης και ψυχικών δυνάμεων, πολλές φορές χωρίς να το ξέρουν οι ίδιοι. Έχουν επάνω τους την ευλογία του Ουρανού, την Σφραγίδα του.
Κανείς δεν μπορεί να νικήσει πραγματικά εκείνον, που γελάει η δακρύζει συχνά, καθώς πίσω του βρίσκεται η Αγάπη.
Είναι σημάδι, ότι στην παρούσα ενσάρκωση ολοκληρώνονται τα καρμικά χρέη και η επόμενη ενσάρκωση θα είναι ενσάρκωση γεύσης της πραγματικής γήινης ευτυχίας, που το άτομο την κατακτά με το σπαθί του, χωρίς τα ξένα δεκανίκια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου